Πέρα από ασαφείς εκτιμήσεις σχετικά με την αξία της τέχνης υπάρχουν απολύτως αντικειμενικές αποδείξεις ότι η άσκηση στη μουσική βελτιώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό την οξύνοια, την αυτοπειθαρχία, την αίσθηση της αναλογίας και της ακρίβειας στην κίνηση.

Ίσως καμμία άλλη ενασχόληση δεν προάγει την ανθρώπινη διανόηση όσο η άσκηση της μουσικής. Αντί παράθεσης άρθρων και μετρήσεων και για να γίνει απολύτως κατανοητό το πως και το γιατί αναφέρεται εδώ το εξής:

Η εκτέλεση του μουσικού έργου είναι ακροβασία στην οποία συμμετέχουν πολλά διαφορετικά τμήματα του σώματος και κυρίως του εγκεφάλου. Ο εκτελεστής καλείται να κινήσει μέρη του σώματός του -δάχτυλα, χείλια, χέρια, πόδια ανάλογα με το όργανο- με ακρίβεια εκατοστών του χιλιοστού σε συγκεκριμένα και ορισμένα χρονικά διαστήματα μικρών κλασμάτων του δευτερολέπτου. Ταυτόχρονα καλείται να διαβάσει, να ερμηνεύσει και να συντονιστεί μέσω της ακοής ή και της όρασης με άλλους εκτελεστές. Επιπροσθέτως στον ίδιο χρόνο αξιολογεί διαισθητικά το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω διεργασιών και το μεταβάλλει κατά το δοκούν.

Η απάντηση στο ερώτημα αν ένας άνθρωπος μετά από τέτοια μακροχρόνια διαδικασία παραμένει ίδιος απαντά στο ερώτημα «Σε τι ωφελεί το μάθημα της μουσικής;» Οι βασικές δεξιότητες αποτελούν το πιο σίγουρο κεφάλαιο. Δεν χάνονται, δεν υποτιμώνται, δεν κατάσχονται, δεν φορολογούνται και είναι διαθέσιμες σε κάθε ζήτηση. Επιπροσθέτως αποτελούν βάση και αρωγή για οποιαδήποτε άλλη δεξιότητα. Οι εξελίξεις στον αιώνα που διανύουμε το απέδειξαν περίτρανα.